Goede raad is goud waard!

Miskopen van paarden zijn te voorkomen, luidt één van de conclusies van het onderzoek over de “paardenhandel” dat door Paardenkrant-horses.nl en Radio-1 “Reporter Radio” is uitgevoerd en gepresenteerd eind mei 2016.

Neem een deskundige mee is 1 van de tips. Maar wanneer is iemand deskundig? Waar vindt u die deskundige? Wie vindt u deskundig? Is dat een ruiter op de manege die zelf een paard heeft? Is dat een kennisje die wedstrijden rijdt?  Is dat de boer van verderop die voor de hobby wat paarden fokt? Is het de manege eigenaar die ook handelaar is? Misschien zijn ze deskundig, maar misschien ook niet.

Iemand die deskundig is, heeft kennis van zaken. We kunnen bijvoorbeeld aannemen dat een dierenarts deskundig en betrouwbaar is. Een keuring is altijd aan te raden bij de aankoop van een paard of pony. Een dierenarts keurt vanuit een medische blik, dus kijkt of het paard of de pony fit is en geen, van buitenaf waarneembare, afwijkingen, blessures of ziektes heeft. Een dierenarts kijkt niet of het paard of de pony bij u past. Als u een deskundige om advies vraagt in uw zoektocht naar een paard of pony, moet dat iemand zijn die kennis van zaken heeft én objectief en onafhankelijk is. Iemand die er geen belang bij heeft welk paard of pony u koopt. De deskundige beoordeelt de bouw en de gangen van het paard of de pony, kan de rijvaardigheid van de ruiter beoordelen en kent zijn of haar ambities. De deskundige moet zijn eigen voorkeur of smaak aan de kant kunnen zetten en objectief kijken. Dat is voor een potentiele koper lastig, want veelal kopen we vanuit intuïtie/emotie en speelt smaak een grote rol. De deskundige stelt meerdere vragen aan de potentiele koper, zodat duidelijk wordt wat u zoekt. Uiteraard willen we allemaal een mooi paard of mooie pony dat bovengemiddeld goed kan bewegen. Echter het karakter is minstens zo belangrijk en samen met de bouw, de bewegingen en het trainingsniveau van het paard of de pony maakt dit het plaatje compleet.

Maar waar vindt u zo’n deskundige? Uiteraard kunt u uw eigen (gediplomeerd) instructeur vragen. De instructeur kent uw rijvaardigheid. Maar niet elke instructeur is bereid om aankoopadvies te geven en ook niet elke instructeur is onafhankelijk en objectief. Via Vereniging Eigen Paard kunt u aankoopbegeleiding inzetten of deelnemen aan het jaarlijkse evenement Horse Dating. Vereniging Eigen Paard heeft met meerdere onafhankelijk deskundige aankoopbegeleiders een samenwerking, dus vraag daar om advies! Een goede raad is goud waard. Een goed advies kan u behoeden voor het kopen van een paard dat niet bij u past. Een goed advies kan u helpen bij het aankopen van het juiste paard.

 

Uitgeest, 13 juni 2016 Anouk Burgering Holleman, taxateur paarden en pony’s & aankoopadvies www.paardentaxatienh.nl

Het therapiepaard, een paard van goud.

Als equitherapeut van Stichting Kind te Paard werd mij gevraagd iets te vertellen over onze therapiepaarden. Wat zijn dat voor paarden en hoe ziet hun leven er bij ons uit? Onze 7 therapiepaarden leven dag en nacht in kuddeverband. Het zijn heel verschillende paarden, een bont gezelschap met uiteenlopende karakters. Samen vormen zij een gevarieerde maar stabiele kudde. Jong, oud, vrouwelijk, mannelijk, zij vervullen een eigen rol in de kudde maar ook in het werk met de kinderen. Zij hebben allemaal heel verschillende levens achter de rug, maar zijn nu hier met een bijzondere taak.

Samen met de kinderen die hier komen gaan zij aan het werk. Alle kinderen, die therapie volgen bij ons hebben een psychiatrische problematiek. Door een aangeboren afwijking in de hersenen of door toedoen van anderen zijn het kinderen waarvoor het leven zoals wij het kennen niet vanzelfsprekend is. Zij kunnen vanwege hun problematiek niet thuis wonen en leven in een zorginstelling. Iedere dag is een nieuwe uitdaging voor ze.

Zo komen hier kinderen met extreme angsten en trauma’s, kinderen die het vertrouwen in zichzelf en de wereld om hun heen verloren zijn. Deze kinderen gaan aan het werk met de oudere merries. Perla is zo’n merrie. Dit paard is een heel zacht, toegankelijk paard. Zij zorgt voor een voorzichtig eerste contact. Door om te kijken, zachtjes te blazen of te ruiken maakt zij altijd de eerste stap naar het kind toe. Het is een merrie, die stil gaat staan wanneer een kind de angst voelt oplopen en aan een klein signaal genoeg heeft om mee te werken. Bijvoorbeeld toen er een meisje van 5 jaar graag zelfstandig het dier wilde meenemen. Zij liep op haar af, ging op haar tenen staan en gooide het halstertouw richting het paardenhoofd. Het touw bleef net aan één oor hangen. Perla liep meteen met haar mee alsof er een halster om haar hoofd bevestigd was en het meisje stevig het touw vast hield. Voor kinderen die contact met mensen te moeilijk vinden zorgt Perla voor verbinding en vertrouwen. Zo sprak een kind dat gestopt was met praten, zijn eerste woorden weer tegen het paard en toen via het paard tegen de mij, de therapeut.

Kinderen met extreme energieën om hen heen, zoals kinderen die stemmen horen of uit het niets erg agressief kunnen worden, krijgen een ander paard aangewezen. Zij werken met Gaefa, de alfamerrie van de kudde. Gaefa is een fantastisch paard. Als je rekening met haar houdt is zij met de kleinste beweging te sturen. Echter wanneer je niet met haar samen werkt en haar uit het oog verliest geeft zij heel duidelijk haar grenzen aan. Het paard heeft in het verleden op plaatsen gewoond waar zij niet tot haar recht kwam en niet gezien werd. Zo zei er een ex-eigenaar over het dier: “Het enige positieve wat ik kan bedenken over haar is haar uiterlijk.” Bij ons staat zij in haar kracht. Een ontzettend leerzaam paard voor kinderen die intimiderend over komen. Zo was er een jongen, die een moeilijke ochtend achter de rug had waarbij hij de boel kort en klein had geslagen. Net toen hij op het paard stapte vlamde zijn agressie weer op. Hij begon te schreeuwen tegen Gaefa en maakte zich groot. Het paard moest lopen van hem!! Gaefa verzette geen stap en keek een keer achterom. Als therapeut hielp ik de jongen van Gaefa af en deed met hem een ontspanningsoefening. Pas toen hij weer helemaal rustig was mocht hij op het paard. Hij ging rustig op Gaefa zitten en vroeg met zachte stem aan haar: “ Zullen we gaan?” Nog voordat hij was uitgesproken stapte Gaefa rustig weg…

Voor kinderen die niet meer thuis wonen en veel knuffels en intimiteit moeten missen is de warmte van het paard helend. Zij zien het paard niet alleen als dier maar als vriend en projecteren hun gevoel op het dier. Via het paard spreken is veel veiliger dan vanuit jezelf. “Joppur, is moe vandaag. Hij heeft niet zo goed geslapen omdat hij aan vroeger moest denken.”

Dat het werken met paarden door middel van lichaamstaal gaat is voor kinderen die niet of moeizaam spreken een opluchting. Zij worden zo niet geconfronteerd met wat zij moeilijk vinden maar met wat ze juist wel kunnen! Zo komt er een jongen, die gevlucht is uit oorlogsgebied na een traumatische reis en nu in Nederland behandeld wordt. Zijn therapiepaard is Glotti, een vrolijke jonge ruin. Glotti vindt alle aandacht mooi en komt dan ook meteen aanlopen als hij de opvallende klanken van de jongen hoort wanneer deze zijn naam roept. De jongen kletst Glotti altijd bij in zijn moedertaal. Zijn nieuwe schoenen worden getoond en er worden moppen getapt. Maar wanneer deze jongen op Glotti’s grote rug ligt en rustig gewiegd wordt stort de jongen zijn hart uit bij het paard. Glotti vindt het allemaal goed en legt na afloop zijn hoofd in de nek van de jongen.

Onze paarden hebben allemaal hun eigen type kinderen waarmee zij werken. Zodat ook zij weten waar zij aan toen zijn en wat er van hun verwacht wordt. Toch worden ook de paarden wel eens verrast, zoals Juul toen er een meisje heel hard miauwde op haar rug. Ze had al veel kinderen gezien en al veel kinderen meegemaakt die niet praten zoals de meeste kinderen maar geluiden maken, kirren of gillen. Dit meisje miauwde en dat vond Juul toch wat vreemd. Maar bij de tweede sessie leek het al minder raar en reageerde het paard er niet meer vreemd op.

De paarden worden getraind onder het zadel, aan de longe of aan de hand door een vast groepje ruiters. Niet alleen het fysieke werk dat de paarden doen tijdens de therapie is belastend voor ze. Juist de energieën van de kinderen maakt het dat hun werk intensief is. Het is daarom heel belangrijk dat ik als equitherapeut de paarden nauwlettend in de gaten hou en ze heel goed ken. Wanneer zij hun dag niet hebben pas ik het werk aan. En de paarden krijgen ook de tijd om te ontspannen. Zo vinden zij het heerlijk om in het bos lekker te kunnen galopperen of op het erf rond te mogen scharrelen. Wij doen er dan ook alles aan om ze zowel fysiek als mentaal helemaal fit te houden. Met biologisch weidemanagement zorgen wij dat zij de juiste voeding binnen krijgen. Ook de tandarts, osteopaat en dierenarts houden de paarden goed in de gaten. Door voor de paarden de ideale omstandigheden te scheppen zijn zij gemotiveerd om te werken en nieuwsgierig naar de kinderen die zij ontmoeten. Hierdoor zijn zij in staat het verschil te maken voor een kind.

 

 

 

Innovatie paardengezondheid tijdens Balans Hippique

Op 21 november 2015 vindt de eerste Balans Hippique (www.balanshippique.nl) bijeenkomst plaats, een uniek evenement dat je niet wilt missen!
Balans Hippique is een evenement georganiseerd door Vereniging Eigen Paard en samenwerkende professionals in de paardensport (GaitSmart, Equicare-Plus en Equipe Paarden verzekeringen). Het is een evenement speciaal voor elke paardenliefhebber die geïnteresseerd is in de gezondheid van het paard en blessureleed wil voorkomen.

Met Balans Hippique krijgt u meer inzicht in het herkennen van vroege signalen van discomfort bij uw paard. Wacht niet tot het paard kreupel wordt of rugklachten krijgt. Herkenning van vroege signalen voorkomt uitval, lange revalidatie en hoge kosten. Welke mogelijkheden zijn er om de lichamelijke en mentale toestand van uw paard vast te stellen en welke hulp kunt u inschakelen om de gezondheid van uw paard goed te houden? Want voorkomen is beter dan genezen!


Ook Horse Dating van Vereniging Eigen Paard vindt ook op deze dag plaats.

Het is voor Balans Hippique niet de bedoeling om zelf met een paard te komen. Tijdens Balans Hippique wordt door middel van clinics uitgelegd wat de verschillende onderdelen van Balans Hippique inhouden. Op zaterdag 21 november vindt de eerste editie plaats op het prachtige Hippisch Centrum La Grande. Na Balans Hippique worden er diverse data bekend gemaakt waarbij je zelf met je paard langs kan komen. Deze dagen worden verspreid door Nederland georganiseerd.

Een ticket kost € 20,- en € 15,- voor leden van Vereniging Eigen Paard. Bestel uw ticket vooraf via onze website en ontvang € 2,50 korting. Het parkeren is gratis.

ticketledennietleden

Over je eigendomsrecht heen regeren

Inleiding

officiell webbsida

Steeds vaker komen op mijn bureau verzoeken terecht van mensen die een paard hebben verkocht en nu via de juridische weg invloed willen hebben op wat er nu nog met het paard gebeurt. In hoeverre heb je als voormalig eigenaar nog iets in de pap te brokkelen en onder welke omstandigheden is dat dan? Waarom zou je het willen, zowel als koper als in de rol van verkoper en hoe regel je zoiets dan?

 

Overeenkomstenrecht

Als je – om welke reden dan ook – afscheid van je paard gaat nemen, dan is dat vrijwel zonder uitzondering een moment met heel dubbele gevoelens. Heb je er wel goed aan gedaan? Gaat die nieuwe eigenaar er wel net zo goed voor zorgen als jij? Gaat die er (nog belangrijker!) wel net zoveel van houden als jij? Had je niet toch beter….. en in die fase komen de gedachten naar boven dat je het eigenlijk toch wel fijn zou vinden om zelf gewoon nog iets te zeggen kunnen blijven hebben. Dus spreek je af dat de verkoper het eerst tegen jou moet zeggen en ‘m aan jou moet terug verkopen als het paard weg gaat, of dat je zo en zo vaak langs mag komen, en je legt vast hoe ze ervoor moeten gaan zorgen, er perse nooit mee mag gaan springen et cetera. Daarmee heb je je gemoedsrust toch een hele stap verder geholpen. Dan is de frustratie groot als je na een tijd merkt dat de koper zich helemaal niet aan de afspraken houdt, het paard allang weer aan een ander heeft verkocht of er toch een eventingcarriere mee is begonnen. Wat dan?

 

Om te beginnen is de activiteit van koop en verkoop te scharen onder het overeenkomstenrecht. Binnen bepaalde grenzen staat het je vrij om afspraken te maken over waar je je maar goed bij voelt. Bij het opmaken van allerhande afspraken moet je je echter goed realiseren dat je bij de verkoop van het paard het meest omvattende recht dat iemand op een goed kan hebben (namelijk de eigendom), verkoopt. Dat wil zeggen dat de nieuwe eigenaar zelf mag beslissen hoe hij voor het paard gaat zorgen, welke afwegingen hij maakt en welke activiteiten hij wel of niet met het paard gaat ondernemen. Daar heb je als vorige eigenaar niet zo veel over te zeggen. Het is niet zo dat jij persoonlijk het recht hebt om iemand anders te verbieden om met zijn eigendom om te gaan zoals die ander dat wil.

 

Wat is de waarde van een dergelijke bepaling?

Als er al afspraken schriftelijk zijn vastgelegd, dan is daar vaak geen sanctie aan verbonden. Laten we het voorbeeld bezien: ‘aan het paard zal dagelijks ten minste vijf uur weidegang worden geboden’. Nu komt je er als voormalige eigenaar achter dat het paard naar een stal is verhuisd waar het paard in beginsel op stal staat, wellicht een uurtje in de paddock en dat het verder alleen uit zijn box komt om gereden te worden. Wat dan? Je kunt niet de overeenkomst daarmee ‘wegtoveren’, je hebt evenmin een recht (want geen rechtens relevant belang) om te vorderen dat de eigenaar het paard elders gaat huisvesten, feitelijk sta je met lege handen. Dergelijke afspraken zijn niet te handhaven. Ook in het leven van de koper kunnen veranderingen optreden, die er niet toe kunnen leiden dat jij – als voormalige eigenaar – daar iets over te zeggen hebt.

 

Iets anders is het als er afspraken gemaakt worden die zodanig concreet en uitvoerbaar zijn, en ook gesanctioneerd kunnen worden, die afspraken ook nageleefd kunnen worden. Een voorbeeld daarvan is het beding van het eerste recht van terugkoop. Als dat correct wordt omschreven, leggen partijen vast dat – als de nieuwe eigenaar het paard wil vervreemden – hij het paard eerst aan jou moet aanbieden voor dezelfde prijs. Daarvan kun je vastleggen dat er een boete op staat als de verkoper dat niet doet. De verkoper mag en moet daar dan rekening mee houden bij de verkoop. Als oude eigenaar krijg je dan niet het paard terug (vermoedelijk wordt de eerdere eigenaar beschermd), maar wel enige genoegdoening. Al heb je daar dan uiteindelijk betrekkelijk weinig aan.

 

Dergelijke constructies zijn niet mogelijk voor zaken die volstrekt afhankelijk zijn van het inzicht van goede zorg voor het paard, zoals het merk voer, de hoeveelheid ruwvoer, de wijze van huisvesting of de manier van berijden (ik kom wel contracten tegen waarin is vastgelegd bij welke instructeur de koper tenminste wekelijks moet gaan lessen; dat is uiteraard volstrekt onhoudbaar). De eigenaar mag over dergelijke zaken een nieuw inzicht verwerven en zijn eigendom naar het nieuwe inzicht behandelen, zonder daarover rekening en verantwoording af te leggen aan iemand die geen enkele (juridische) verhouding met het paard heeft.

 

Iets heel anders is overigens in dit verband de situatie waarin een paard (bijvoorbeeld in verband met de gezondheid) voor een bepaald gebruiksdoel wordt verkocht. Als je als verkoper vastlegt dat het paard een fysieke beperking heeft waardoor het niet meer bereden kan worden, maar er bijvoorbeeld nog wel mee gefokt kan worden, dan neemt men een dergelijke bepaling op in een contract om onduidelijkheid te vermijden dat het paard niet geschikt is voor een bepaald gebruiksdoel. Als de nieuwe eigenaar er dan toch mee gaat rijden, dan kan je dat als oude eigenaar niet tegenhouden, maar de oude eigenaar kan niet bij jou komen klagen dat het paard niet geschikt is, omdat er een fysieke beperking aan zit.

 

Wat dan wel?

Voorlopige werkconclusie is dat het niet eenvoudig en haast ondoenlijk is om te komen tot een contractuele beperking van het eigendomsrecht op een paard. Als je toch zelf zeggenschap wil hebben en houden, dan kun je beter een bijrijder zoeken, het paard verhuren (in de lease doen) of een mede-eigenaar zoeken. Als je afspraken wil maken die je kunt afdwingen, dan moet je zorgen dat de afspraken duidelijk zijn, dat er niet alleen omschreven is wat de afspraak is, maar ook wat er gebeurt als een der partijen zich niet aan de afspraak houdt.

 

En dat brengt ons direct bij de crux van het verhaal: waarom zou een koper zich zo aan handen en voeten laten binden? Op het moment dat de koper gaat kopen, heeft hij nog geen band met dit paard, dus die kijkt – als de afspraken dwingend worden – wel lekker verder naar een paard dat net zo leuk is, maar waar hij het wel zelf voor het zeggen heeft. Dus waarom zou je concessies op je (toekomstig) eigendomsrecht willen doen? Vermoedelijk louter en alleen omdat de prijs ernaar is. En als je dat als verkoper nou weet (de koper koopt het paard omdat hij zo weinig kost en neemt voor lief dat ik dan een aantal eisen stel die ik toch niet hard kan maken als puntje bij paaltje komt), waarom zou je dat dan willen? Het antwoord op die vraag laat ik graag open!

 

Wanneer heb je echt niet goed opgelet?

Momenteel staat het internet er bol van: mensen die om financiële redenen (of, minder vaak, gezondheidsredenen of tijd) niet meer voor een paard kunnen zorgen, het paard te koop hebben gehad, geen koper konden vinden en het paard dan maar schenken aan iemand die he-le-maal begreep waar paardenhouderschap in jouw ogen over ging en een perfect thuis voor jouw paard gaat bieden. Helaas kan deze persoon er net even geen geld voor betalen (meestal komt er dan een moeilijk verhaal over ex-partners die hen zoveel hebben gekost) maar dat vind je niet erg, want je hebt nog nooit iemand getroffen met wie je zó op één lijn zat. Met een gevoel van opluchting vertrekt het paard. Als verkoper ben je dan van die torenhoge maandelijkse lasten af. In dit geval geldt: voor niets gaat de zon op. Jouw paard moet ook een stalletje hebben en moet ook eten, onderdak, tijd van de hoefsmid en zo nu en dan de dierenarts. Die nieuwe eigenaar (want ook door schenking wordt je gewoon eigenaar en dat is al het geval als je het paard met deze schenkingsgedachte ter feitelijke beschikking van die ander zet, zelfs al heb jij zelf de papieren nog), die niet voor jouw paard kan betalen, kan die kosten toch evenmin dragen? Je kan er dan gevoeglijk van uitgaan dat zo iemand jouw paard netjes maakt en voor goed geld weer aan een derde verkoopt en nee, in beginsel kan je daar weinig tot niets tegen doen. Je moet er vooraf bovenop zitten en er dan voor proberen te zorgen dat je je paard niet verkoopt aan iemand die niet de juiste bedoelingen heeft.

 

Heb je zelf een juridische vraag over bijvoorbeeld de (ver)koop van je paard, dan kun je als lid van Vereniging Eigen Paard hier gratis je vraag voorleggen aan onze huisadvocate mr. Floortje Maat. Ook hebben we gratis juridische contracten, zoals een koopcontract. Deze kun je hier downloaden.

 

Feiten en fabels op het internet

Op het internet woont een aantal zeer hardnekkige fabels. Uit de praktijk blijkt dat deze zeer lastig uit te roeien zijn en hoe vaker ze herhaald worden, hoe vaker ze komen bovendrijven in de zoekresultaten, hoe vaker mensen denken: daar zal toch wel een kern van waarheid in zitten. In onderstaande zal onze huisadvocate Floortje Maat een aantal van deze fabels trachten te ontkrachten.

offizielle website

 

Je mag een paard na aankoop de eerste zes weken/maanden altijd terug brengen

Dit is een uiterst hardnekkig gerucht en het is eenvoudigweg niet waar. De wet maakt voor een paard geen uitzondering. Als je een paard koopt, dan is de kous daarmee af.

 

Een paard is echter wel levende have en daar kan (net als met een fototoestel of een jas) iets mis mee zijn. Of dat nou komt omdat de koper dacht een ‘koopje te scoren’, zich een rad voor ogen heeft laten draaien of is bedonderd, maakt daarbij weinig verschil. Als er echt iets niet in orde is, moet de koper daartegen kunnen ageren. Als de koper van een andere particulier heeft gekocht, is het aan de koper om aan te tonen dat het gebrek dat er zit, al aanwezig was vóór de levering van het paard. Vaak geen eenvoudige opgave.

Als echter, en daar komt die termijn vandaan, de koper van een professionele verkoper heeft gekocht, is het nog altijd aan de koper om aan te tonen wat het paard mankeert en dat dat nu en in de toekomst aan normaal gebruik van het paard in de weg staat (dus de non-conformiteit moet nog altijd door de koper worden aangetoond). Echter, als vast staat dat het paard niet aan de overeenkomst voldoet en de reden daarvan is binnen zes maanden na de levering van het paard aan de koper aan het licht gekomen, gaat de wet (en dus de rechter) ervan uit dat het gebrek al in het paard aanwezig was en dat dat dus de ontbinding van de overeenkomst rechtvaardigt. De verkoper mag dan nog wel tegenbewijs leveren tegen het vermoeden dat het probleem er al zat. Het is dan dus aan de verkoper om aan te tonen dat het paard bij de levering niet met dat probleem behept was.

 

Omdat dat nogal lastig is, kiezen veel professionele partijen (die ook van de handel moeten leven en geen zin, tijd en geld hebben voor allerlei juridisch getouwtrek, advocatengedoe en beschadiging van de goede naam) er regelmatig voor het paard terug te nemen en een ander paard aan te bieden. In het verleden werd daar makkelijker mee om gegaan, zodat de mythe ontstond dat als je (bij een professional, maar dat detail werd nog wel eens vergeten) binnen zes maanden ging klagen, je het paard zó kon terug brengen. Dit is echter bepaald geen recht, maar een keuze van de verkoper. Kan die het tegenbewijs leveren, dan zal die het er wellicht liever op aan laten komen.

 

Als je [noem willekeurig tijdspanne] voor het paard hebt gezorgd, ben je de eigenaar

In tijden waarin het financieel vaak zwaar is om het met een paard ‘rond te breien’, krijgen steeds meer pensionhouders te maken met klanten die van de ene op de andere dag niet meer komen opdagen. De pensionhouder kan niet stoppen met voor het paard zorgen. De nota’s worden niet meer betaald. Wat dan? Kan je het paard verkopen. Ditzelfde verhaal doet helaas regelmatig opgeld in echtscheidingen waarin de (meestal) dochter van de ene ouder een paard heeft ‘gekregen’, de ouders gaan scheiden, de ouder die het paard in eigendom had, boos of verbolgen raakt, of het financieel niet meer kan bolwerken, en het paard wil verkopen. Dochter in verdriet en wendt zich tot het internet om te bezien welke mogelijkheden zij heeft.

 

Kort en goed: eigenaar wordt je slechts op één manier: als je van een bevoegde vervreemder (meestal: de vorige eigenaar) het paard onder rechtsgeldige titel (bijvoorbeeld koop of schenking) geleverd hebt gekregen. Niet meer en niet minder. De staleigenaar zal dus nooit eigenaar worden. Mogelijk is dat de eigenaar zegt: verkoop m maar, met de opbrengst mag je mijn nota’s voldoen. Als de stalhouder dan kiest om het paard liever zelf te ‘kopen’ en de koopprijs dus aan zichzelf te betalen, dan is dat mogelijk. Anders ontstaat er geen eigendom. De verdrietige dochter zal moeten aantonen dat zij het paard daadwerkelijk geschonken heeft gekregen.

 

Iets anders is het uiteraard als twee partijen zich ieder op het standpunt stellen dat zij eigenaar van een paard zijn en daar over bijvoorbeeld bij de rechter terecht komen. De rechter zoekt dan naar aanknopingspunten voor de beantwoording van de vraag wie de eigenaar van het paard is. Degene die daar de beste papieren voor heeft (zoals een contract, een verklaring van een vorige eigenaar, maar ook duidelijkheid over wie het nu eigenlijk ‘voor het zeggen had’ ten aanzien van het paard of wie daarvoor (ook in financiële zin) de eindverantwoordelijkheid droeg), kan als eigenaar worden aangemerkt. Maar het is niet andersom. Immers: behoorlijk wat topsportpaarden zijn niet eigendom van de ruiter, terwijl deze met zekere regelmaat toch ook de kosten van het onderhouden van het paard zelf dragen en daarvoor pas bij een eventuele verkoop voor worden gecompenseerd. Deze ruiters worden nooit eigenaar, want er zijn voldoende aanknopingspunten voor wie er dan wel eigenaar is.

 

Overigens is de strijd over het paard Vingino (Tommie Visser/Margriet van Beelen) wel onder deze noemer te scharen. Visser had enkele jaren de zorg voor het paard van Van Beelen gedragen en het paard sportief behoorlijk vooruit gebracht. Toen Van Beelen het wilde verkopen, meende Visser (mede-)eigenaar te zijn geworden. Zonder de zaak inhoudelijk te kennen, lijkt me dit standpunt juridisch onhoudbaar. Visser claimde immers niet een eigendomsaandeel van Van Beelen te hebben overgenomen, maar gerechtigd te zijn tot een deel van de verkoopopbrengst, hetgeen uiteraard iets volstrekt anders is. Hij heeft daarmee geen (goederenrechtelijke) zeggenschap over het paard, maar een (verbintenisrechtelijk) recht op een deel van de waarde van het paard.

 

Als je een paard niet hebt laten keuren bij de aankoop, kan je je niet op gebreken van het paard beroepen

Er zijn genoeg kopers die een paard dat zij kopen, niet door een dierenarts laten onderzoeken. Als zich dan (kort) nadien alsnog een probleem voordoet, rijst al snel de vraag: kan ik hiervoor de verkoper nog aanspreken? Op het internet hoor je dan ‘Nee, dat kan niet, want je hebt niet aan je onderzoeksplicht voldaan’. Dat is onzin. Ten aanzien van een paard waarvan vast komt te staan dat het ten tijde van de levering al aan een gebrek leed dat aan het normaal gebruik van het paard in de weg staat, dan kan de overeenkomst nog altijd worden ontbonden. Dit is pas anders indien de koper op de hoogte was van het gebrek of dat redelijkerwijs kon zijn.

Brengt ‘dat redelijkerwijs kon zijn’ nu met zich mee dat het paard door een dierenarts moet worden onderzocht en dat alles wat veterinair aan het daglicht gebracht had kunnen worden, daarom onder ‘redelijkerwijs kon zijn’ valt? Nee. In beginsel strekt die eis niet zo ver. De Hoge Raad heeft al lang geleden uitgemaakt (en herhaalt dat ook steeds) dat de verkoper alles moet vertellen waarvan hij kan verwachten dat de koper daar belang in zou kunnen stellen. De koper moet alle vragen stellen die voor hem relevant zijn. De koper moet ook doorvragen als het antwoord niet duidelijk (genoeg) is. Maar pas als de antwoorden van de koper aanleiding geven tot het doen van nader onderzoek, wordt dit van de koper gevergd. Kort gezegd: de verkoper kan zich niet verweren tegen het verstrekken van onvoldoende informatie door te zeggen dat de koper ook niet genoeg zelf op onderzoek is gegaan. Als het verhaal van de verkoper geen aanleiding geeft om nader onderzoek te doen, wordt dit niet gevergd. Er bestaat geen plicht tot het doen van enig veterinair onderzoek bij de aanschaf van een paard.

 

Floortje Maat is onze huisadvocate en schrijft regelmatig een juridische blog voor onze vereniging. Onze leden mogen gratis een juridische vraag stellen aan haar. 

Floortje Maat

Welke afspraak is afspraak?

Inleiding

Wie al langer in de ‘paardenwereld’ rondloopt, verbaast zich nergens meer over. Maar wie daar iets meer dan een moment over nadenkt, verbaast zich er toch wel over: hoewel de hele paardensport zich verregaand heeft geprofessionaliseerd, is de handel op één punt volledig achtergebleven: het punt van de vastgelegde afspraak. Maar wat nou als er iets mis gaan met die afspraken die in goed vertrouwen maar zijn uitgevoerd zonder dat daar ooit iemand iets over op papier zette?

 

Koop en verkoop

Kopers gaan ervan uit dat hun belangen gelijk lopen aan de belangen van verkopers. Zij menen dat het feit dat de verkoper laat weten dat ‘een goed tehuis met weidegang’ hun eerste en enige belang is, terwijl het toch niet zelden zo is dat de verkoper gewoon graag een goede prijs voor het paard wil ontvangen.

In toenemende mate komt in de praktijk voor dat ook verkopers allerhande afspraken willen maken over het paard, bijvoorbeeld dat het paard niet meer bereden mag worden, of dat het bij verkoop eerst aan de verkoper terug moet worden aangeboden etcetera.

Hoewel al deze afspraken rechtsgeldig zijn, is de exacte strekking ervan vaak moeilijk te achterhalen als ze niet op schrift zijn gesteld. Tegenwoordig gaat steeds meer communicatie via email en (nog veel vaker) WhatsApp. Uit die communicatie is vaak wel de strekking te halen van wat de ene partij graag wil bereiken, maar slechts zelden dat dat ook daadwerkelijk is afgesproken. ‘ik zoek echt een paard waarmee ik vertrouwd alleen de weg op kan’, schrijft de koper. ‘ik rij heel vaak alleen met hem door de bossen en dat vindt hij geweldig’ antwoordt de verkoper. De koper voelt zich gerustgesteld: dat zal wel goed zitten. Maar is daarover dan een afspraak gemaakt? Nee. Er is een mededeling gedaan en er is een onduidelijk antwoord gekomen. Voor kopers is het lastig om op zo’n enthousiast antwoord door te vragen en te zeggen: dat is leuk, maar is hij ook zo betrouwbaar als een paard kan zijn op de weg en als ik ermee door het verkeer moet? Hoe goed is hij dat gewend en hoe vaak schrok hij dan toch nog zodanig dat een gevaarlijke situatie kon ontstaan?

 

Dit geldt ook voor de situatie waarin een paard iets mankeert. Onder invloed van de economische recessie is een grote groep paarden ontstaan waar eigenlijk niemand meer voor kan of wil zorgen. Paarden die met de gezondheid kwakkelen, paarden die om welke reden dan ook niet meer bruikbaar zijn voor de (recreatieve) sport, maar die wel iedere maand geld kosten, net zo veel eten als één waar nog wel mee gereden kan worden en waar de nodige risico’s aan kleven in verband met dierenartskosten. Eigenaren van dergelijke paarden zouden graag voor deze dieren blijven zorgen, maar kunnen dit, bijvoorbeeld door het verlies van een baan, niet meer bolwerken. Zij kunnen het niet over hun hart verkrijgen het paard te laten inslapen en vinden dan, vaak via internet, partijen die nog wel een ‘weidemaatje’ zoeken, of die ‘toch plek genoeg’ hebben en het paard (vrijwel) gratis willen overnemen en ervoor willen zorgen. Dergelijke partijen bestaan wel degelijk, maar het zijn er bepaald niet zoveel als men zou verwachten. Onder het genot van een kop koffie worden diepgaande gesprekken gevoerd over hoeveel het paard voor de koper betekent en hoe belangrijk het is dat het paard goed terecht komt, dat het nooit meer bereden wordt, dat er niet mee gefokt wordt. De nieuwe eigenaar knikt begripvol. Nog geen week later is het paard opgeknapt en wordt het als leermeester op internet aangeboden. Kan je hier als verkoper, die zich bedrogen voelt, iets mee?

 

Zonder contract: niet zo eenvoudig. Op grond van de wet mag een eigenaar met het paard doen wat hij wil: dus ook verkopen. Dat hij daarmee wellicht een volgende koper dupeert, geeft de vorige eigenaar geen recht om de koopovereenkomst terug te draaien. Als er afspraken over het gebruik gemaakt zijn, ligt dat mogelijk anders, maar ook dat hangt zeer af van de gemaakte afspraken.

 

Gebruiksconstructies

Nog sterker geldt dit voor overeenkomsten waarbij de eigendom van het paard bij de ene partij blijft, maar het gebruik (deels) bij een andere partij. Wat mag wel en wat mag niet? Wat moet je als eigenaar van een paard als je (minderjarige) bijrijder er onvoorzichtig mee is omgesprongen en het paard heeft schade aangericht (voor iemand anders of aan de bijrijder)? Wat mag de gebruiker van het paard beslissen en wat moet door de eigenaar worden besloten? Wie beslist over de plaats waar het paard gestald wordt? Over de weidegang? Over de wijze van trainen? Over deelname aan wedstrijden? Hoefbeslag? Het voeren van supplementen? Harnachement? Als er geen andere afspraken zijn, beslist in beginsel de eigenaar. Maar dat is niet altijd werkbaar, zodat het verstandig is om afspraken vast te leggen.

 

Rechtspraak

Wat een geschreven afspraak zoal kan doen, blijkt uit de zaak die voor de rechtbank Limburg heeft gespeeld en waarin op 22 oktober 2014 uitspraak is gedaan (ECLI:NL:RBLIM:2014:8990). In die kwestie was een paard naar Spanje verkocht. Het paard voldeed niet en partijen twistten over de vraag of de overeenkomst ontbonden kon en moest worden. Partijen kwamen overeen dat het paard terug zou komen naar Nederland (en dat de verkoper zou bezien of er schadevergoeding door de dierenarts die had gekeurd te verkrijgen was) en dat de verkoper een ander, vergelijkbaar paard zou leveren. Die afspraak werd (per email) vastgelegd. Vervolgens kwam er steeds maar geen nieuw paard. De koper drong daarom aan op terugbetaling van de koopprijs, de verkoper liet weten dat hij al maanden op het paard van koper aan het passen was en daar vergoeding voor wenste te zien.

De rechter besloot dat de verkoper door de overeenkomst uit de email na te leven en het paard op te halen, had geaccepteerd dat de koopovereenkomst over dat paard tot een einde kwam. Omdat hij geen ander paard leverde, moest hij het geld terugbetalen. Omdat de overeenkomst was ontbonden, verzorgde de verkoper zijn eigen paard en niet dat van koper, zodat hij geen compensatie van die kosten kreeg. Het is maar zeer de vraag of deze zaak zo zou zijn afgelopen als de afspraken niet in een email waren bevestigd en vastgelegd.

 

Conclusie

Afspraak is afspraak; dat geldt ook als het over paarden gaat. Als echter niet aan te tonen is dat een afspraak is gemaakt of welke afspraak er exact is gemaakt, is het buitengewoon lastig je er succesvol op te beroepen.

Door onze deskundige Mr. Floortje Maat 

Vijf dingen die elke ruiter zou moeten weten over sportpsychologie

Door dr. Inga Wolframm 

  1. Het betekent niet dat er iets mis met je is

Veel ruiters denken dat sportpsychologie alleen is voor mensen die “niet helemaal goed bij hun hoofd zijn”, die “problemen” hebben of “mentaal ziek” zijn.

Dit is zonde, want HET IS GEWOON NIET WAAR.

Sportpsychologie is voor iedereen die zijn of haar prestatie wil verbeteren. Het is voor iedereen die zijn of haar gedachten, emoties en gedrag wil optimaliseren en het beste wil maken van de tijd die besteed wordt aan het paardrijden.

 

Dit is wat de meeste ruiters vaak vergeten: Wat je denkt en hoe je, je voelt, zal je gedrag beïnvloeden. Als je boos of bang bent zal je anders reageren dan wanneer je ontspannen of blij bent. Verder zal jouw gedrag direct en onherroepelijk je paard beïnvloeden. Een halve ophouding gegeven wanneer je boos of bang bent zal anders voor het paard aanvoelen dan wanneer je ontspannen bent. Dus in werkelijkheid heeft het optimaliseren van prestaties alles te maken met erachter komen hoe negatieve gedachten omgezet kunnen worden in positieve gedachten.

 

Dat is wat sportpsychologie doet.

Het helpt ervoor te zorgen dat je het beste uit jezelf naar boven haalt.

 

  1. Het is geen hogere wiskunde…

Dus zelfs als het mij gelukt is je te overtuigen dat sportpsychologie voor iedereen voordelig kan zijn (of je wist dit allang), zou je nog kunnen denken dat het “gebruik” van sportpsychologie te ingewikkeld, te tijdrovend of te duur zou zijn.

Weer, niet waar.

 

Sportpsychologie IS GEEN hogere wiskunde. Ja, het vereist een Universitair diploma om er les in te geven, maar het is vrij simpel om het te leren.

 

Sportpsychologie legt de focus op het optimaliseren van menselijk gedrag om te presteren en wanneer ik zeg “presteren” bedoel ik niet alleen op een wedstrijd.

Hier is het gave deel ervan: Het moment dat je de juiste gemoedstoestand bent weet je dat meteen. Het is dat heldere moment waarin alles klopt en je denkt: “Waarom heb ik hier niet eerder aan gedacht?”

Dat is waarom veel sportpsychologische theorieën, technieken en praktische interventies zo zijn dat wanneer je ze uitprobeert de stukjes op zijn plaats vallen.

 

  1. …maar het kost wat moeite.

Iets begrijpen en iets toepassen zijn twee verschillende dingen. We zijn gewoontedieren en om gewoontes te doorbreken en nieuwe te ontwikkelen kost tijd en moeite. Dit betekend dat om sportpsychologie te laten werken, moet je de mentale vaardigheden blijven oefenen, het liefst elke dag dat je traint. Na een poosje worden deze nieuwe, behulpzame manieren van denken en voelen een tweede natuur.

Ze worden automatisch en zorgen ervoor dat je altijd in een optimale gemoedstoestand bent.

Heb je nog een rede nodig?

Wanneer we stress hebben neigen we naar oude gewoontes terug te gaan, dus wanneer we deze mentale vaardigheden hebben geoefend is de kans groter dat je in een optimale gemoedstoestand blijft ook al ben je bezorgd, bang of nerveus.

 

Dat is waarom sportpsychologie dagelijks geoefend moet worden.

 

  1. Het helpt je te begrijpen wat je motiveert.

Dus wanneer je meer mentale training technieken toepast in je dagelijkse routine met rijden en trainen, wordt je bewuster van jezelf. Je zal eerder herkennen wanneer en waarvan je boos of bang wordt – en wat je moet doen om het direct te stoppen.

 

Deze zelfkennis is van onschatbare waarde in een sport wat draait om twee levende wezens, maar waarbij er maar een beslist – jij- wat je moet en gaat doen.

Alleen wanneer jij begrijpt wat jou, jou maakt, zal je de ruiter worden die je zou willen zijn.

 

  1. … Maak een meer consistente, discrete en toegewijde ruiter van je.

Dus daar heb je het.

 

Effectieve mentale vaardigheden kunnen je helpen een meer consistente, discrete en toegewijde ruiter van je maken: duidelijk in je hulpen, fijngevoelig in je reacties en toegewijd aan het welzijn van het paard.

 

Inga Wolframm

Training Stal Oudesluis

Sinds een paar weken staat Koen bij ons in training. Koen is een Belg van 4,5 jaar. Eigenaresse Marleen kwam bij ons met de hulpvraag om hem te leren netjes aan de lijn mee te lopen, opzadelen, afzadelen, op- en afstijgen en eventueel wat verder door te rijden.

ed-italia.com

Wij gingen Koen ophalen met de trailer. Het laden was volgens Marleen geen probleem. Inderdaad bleek dat geen enkele probleem. Nadat we hem uiteindelijk te pakken hadden liep hij zo de trailer in. Samen in het weiland, tot aan mijn enkels in de blubber, kostte het toch wel enige moeite om het halster aan te krijgen en zelfs maar in zijn buurt te komen. Koen bleek erg handig in het bewegen van mensen!!! En als…..900kg gaat bewegen zonder jou te ‘zien’ dan heb je toch weinig te vertellen.

Leiderschap was het centrale thema in de omgang met Koen. Niet meer voeren uit de hand, want zodra je in zijn buurt kwam verplaatste hij je met zijn hoofd twee meter opzij en als het hem niet zinde durfde hij ook redelijk fiks te bijten. Dus….gepaste ruimte tussen hem en ons.

In de dagen die volgden zijn we aan de slag gegaan met de hulpvragen. Hij pakte alles snel op en binnen korte tijd was Koen oké.

Daarna begon het echte werk. Nu moesten eigenaresse en paard samen aan de slag. Erg gemotiveerd en enthousiast begon zij hieraan. Het ging niet allemaal van een leien dakje, maar volhardend ging ze verder. Kijkend naar zichzelf en heel graag willen leren. En niet zonder resultaat. Koen werd blijer, vrolijker  en hij vond en vind  het leuk om aan de slag te gaan. Het krijgen van leiding maakt hem een prettiger paard. Samen maken ze nu grote stappen voorwaarts in de communicatie.

paard

Tja, en dan schiet een vriendin van Marleen dit plaatje. Dit is toch waar het om draait binnen mijn werk, ongeacht niveau of discipline. Eigenaar en paard samen laten groeien naar een niveau waar ze blij zijn en waar ze plezier hebben met elkaar.

Oudesluis