Omheining
Kennisbank van Vereniging Eigen Paard
Kennisbank van Vereniging Eigen Paard
Eer zijn twee typen afrastering:
Een afrastering van prikkeldraad, gladdraad of gaas zijn voor paarden ongeschikt, omdat deze materialen weinig opvallend zijn en vooral onveilig. Prikkeldraad is scherp en kan ernstige verwondingen veroorzaken tot de dood toe. Gaas is gevaarlijk omdat een paardenhoef erin verstrikt kan raken, waardoor de kans op verwondingen groot is. Betere materialen zijn bijvoorbeeld rubberband, schriklint of hout.
De afrastering van weidepercelen dient, gelet op het vluchtgedrag van paarden, veilig, hoog, sterk en goed zichtbaar te zijn. Hoeken van de percelen kunnen beter worden afgerond, zodat een paard nooit door een ander kan worden klemgezet.
In een dergelijke hoek kan een paard gemakkelijk klem worden gezet door een ander paard, daarom dient deze met afrastering worden afgerond.
Rubberband
Met rubberband kan een geschikte afrastering worden gemaakt. Het is verkrijgbaar in breedtes van 5 tot 15 cm. Het bestaat uit een rubberband met een canvas wapening ter versterking. Om te voorkomen dat de dieren er tegen aan gaan hangen, moet boven de bovenste band een schrikdraad aangebracht worden. De afstand tussen de palen mag niet groter zijn dan circa 3 m. De hoekpalen moeten worden geschoord, om verslapping van de banden te voorkomen. De bovenste band moet 1,30 m hoog hangen en de onderste op 70 cm.
Elektrische afrastering
Het principe van elektrische afrastering is eenvoudig. Een op het lichtnet aangesloten schrikdraadapparaat geeft elektrische pulsen van 1500 tot 2000 Volt af aan een geleidende draad van de afrastering. Als een aansluiting op het lichtnet niet mogelijk is, kan er gebruik worden gemaakt van een batterijapparaat. De elektrische pulsen hiervan zijn alleen minder sterk. Het draad (of lint) moet aan palen bevestigd worden met isolatoren, omdat anders de stroom verdwijnt naar de bodem. Paarden hebben ontzag voor deze stroomschokken en blijven daarom van de afrastering af.
Voor elektrische afrasteringen worden verschillende geleidende materialen gebruikt. Prikkeldraad is ongeschikt voor paarden door het gevaar voor verwonding. Gegalvaniseerd glad draad werkt technisch prima, maar heeft als groot nadeel dat het slecht zichtbaar is. Daarom is het gebruik van glad draad af te raden. Alleen in combinatie met goed zichtbare materialen, zoals rubberband of hout, is het wel geschikt.
Schriklint is gemaakt van een speciale kunststof met daar doorheen gevlochten fijne roestvrije staaldraadjes voor de geleiding van de stroom. Meestal zijn ze wit, dus goed zichtbaar. Met het oog op de omgeving wordt echter een groen schriklint aanbevolen aangezien dit minder uit het oog springt in een bepaald landschap. De breedte varieert van 20 tot 125 mm. Schriklint moet met speciale isolatoren aan de palen bevestigd worden. Deze isolatoren zorgen er voor dat slijtage van het lint door windtrillingen wordt voorkomen. Hoe strakker het lint gespannen is en hoe dichter de palen bij elkaar staan, hoe minder last van trillingen. De paalafstand is bij voorkeur 4 tot 6 m. Speciaal verstevigd lint van 40 mm breed is geschikt als permanente afrastering. Twee linten boven elkaar zijn voor paarden afdoende, waarbij de bovenste op 1,30 m en de onderste op 70 cm geplaatst moet worden. Ook is het zinvol de elektrische afrastering te voorzien van een bliksembeveiliging.
Hout
Hout is goed zichtbaar en daardoor een veel gebruikt materiaal als hoofdafrastering voor paardenweiden en paddocks. Gewolmaniseerd hout is ongeschikt aangezien paarden nog wel eens willen bijten in een houten afrastering. Om dit te voorkomen kan een schrikdraad op het hout aangebracht worden. Blijkt dit niet voldoende te werken, dan kan het schrikdraad gemonteerd worden op afstandshouders. Dit voorkomt ook het schuren tegen de afrastering. Het aantal houten liggers kan variëren van twee tot drie en van halfrond tot rond. Dat laatste heeft de voorkeur.
De paalafstand is afhankelijk van de lengte van de liggers en varieert van 2,5 tot 4 m. De diameter van zowel de ronde liggers als de palen is 10 cm. Rechthoekige liggers zijn gemakkelijker te verwerken en hebben een dikte van minimaal 4 cm en een breedte van 9 cm. Twee liggers is voldoende bij een hoogte van 1,30 m, de onderste op een hoogte van 70 cm.
De afrastering van weidepercelen dient 1,20 – 1,50 m hoog te zijn.
Aanbeveling omheining
Bij de keuze van de soort omheining wordt aanbevolen rekening te houden met de omgeving.